Zaman çölü

"Tevekkül Allah'a! Köpeğin efendisi varsa, kurdun da Tanrı'sı vardır!.."

(Cengiz Aytmatov – Gün Olur Asra Bedel)

   Geçmiş geçmişte kalıyor dostum... Geçmiş, bir saniye içinde gözden kaybolup yitiyor... Geriye hiçbir anı parçacığı bırakmadan, öylece akıyor zaman...

   Ellerimiz saatleri yakalamaya yetmiyor. Avuçlarımız, yine boş kalıyor umutsuzluklarımızla... Yağmur bekleyen çöller gibi gökyüzünü tarıyor aç gözlerimiz. Kalbimizin ziyaretçisi yok; ne gelen var ne giden...

   Güneş yine her gün doğuyor. Günler yine tekdüze görevlerine devam ediyor. Hiç umurlarında mı kim doğmuş, kim ölmüş... En son görevi hep toprak yapıyor; alıyor ölüleri koynuna. Belki de bu yüzdendir insanoğlunun ona deyişi “toprak-ana”... Ne demiş “sarı çiçek”: Annem babam topraktır...

   Gururla bakıyor dağlar hepimize tepeden. Yüzlerce yıldır buradalar; bilinmez kıyamete kadar da burada kalacaklar... Yok onlardan azametlisi... Tepelerinde beyaz kar birikintileriyle, dervişlik taslıyorlar toprağa, denize, ormanlara... Belki de bu yüzdendir insanoğlunun yüceltmesi dağları. Tanrı'yı bile oraya yakıştırmışlar; Olimpos'a Zeus'u, Tanrı-Dağı'na Ülgen'i...

   Peki biz neredeyiz dostum? Dağların zirvesinde mi? Toprağın yedi kat dibinde mi?

   Haydi Yedigey, sür deveni zamanın şavkına... Güneş nereden doğuyorsa, Tanrı'yı bulacakmışcasına sür oraya... Bari hayallerine sınır olmasın. Hayal et ki cennettesin... Hayal et ki cennette doğduğun topraklar...

* * * * * * * * * * *

(*) Yedigey: Gün Olur Asra Bedel romanının baş kahramanı.