Ötüken neresi?

   Kaçak nefes alıyoruz, korkarak...

   Babalarımızdan bize miras kaldı yaşamak; kaçak göçek...

   Ey Bilge-Kam, hani derler ya “çok mutluyum”... Söyle bana, mutluluk nerede?

   Ey asırlardır kayaların oyuklarında yaşayan bilge!.. Söyle bana, kalp yaşarken de durur mu? İnsan ölmüş de farkına varmamışsa bu onun suçu mu? Anlat bana, ruhun doğumunu ve ölümünü anlat. Anlat; ruh nerede, kalp nerede?

   Badana kokan duvarlarda yazın rengi... Boyalar sanki duyguların dili... Siyah nerede? Beyaz nerede?

   Ey Bilge-Kam, cehennem dedikleri neresi? Anlat bana, orada ateş hiç sönmezmiş. Cennet dedikleri neresi? Orada yaşam hiç bitmezmiş.

   Bu boşlukta, bu ıssızlıkta yürekten bir ses çıkmıyor. Ruhumuzun ritmi durdu mu ne... Belki de kaybettik kendimizi, ruhumuzu... Nereden geldiğimizi bile unuttuk.

   

   Şimdi, sen söyle ey Bilge-Kam!.. Yürek neresi? Ötüken neresi?