Heyula

   Derdim caddelerden büyük; gez gez bitiremedim şehri...

   Atı olmayan bir göçebeyim yirmibirinci yüzyılda... Ayakkabılarım yırtık, sökük. Üstte yok başta yok... Dağlar yerine gökdelenlere haykırıyorum. Yel değirmenleri yerine gri duvarlara tosluyorum her yerde...

   Uçmanın sihri kalmamış; yere konabilmekte marifet... Demir kanatlı ejderhalar sarmış dört bir yanı... Gürültü o kadar çok ki kendi sesimizi duyamıyoruz. Keşke boş midelerin de sesi gelmese, dolu vicdanlara...

   Geceleri, gündüzlerden de aydınlık yapmışız. Ruhlarımız ise hala kör karanlıklarda... Sesimiz dünyanın öbür ucuna ulaşıyor, ama yüreklere duyuramıyoruz. Beton kalelerimizin burçlarında ne bir bayrak, ne bir alem... Kimliksiz, inançsız bir iskelet ordusuyuz şimdi... Kimimizde günah şehrinin fetih hayali, kimimizde haram ganimetler...

   Yalanın bile bir haysiyeti olmalı... Namertler mertleri ezer olmuş. Köpekleri alkışlayan alkışlayana!.. Çirkef arenasında, masumiyet ile adalet dövüştürülüyor; kazanan hiçbir zaman biz olmayacağız...

   Söyleyeceklerim şehirlerden büyük; uyu uyu bitiremedim rüyaları...