VBB

2 Aralık 2013 Pazartesi

sayfalar...



   Bugün, tek bir sayfa okumadıysam zarardayım. Bugün, tek bir cümle dökülmediyse kalemimden, içimde bir tuğla daha çıkmıştır; duvarlarım kalınlaşmıştır...

   Siz, çok okuyup da hiç yazmayan bir insan gördünüz mü? İnsan çok okumuşsa ve içinde bir dağarcık oluşturmuşsa, oradan taşanları boşaltmalıdır. Yoksa suskunluklar insanı zehirler... Dilde tıkanan kelimeler kişiyi boğar... Bu yüzden yazmak, bellek zehirlenmesini önler. Ruhumuzu, sayfalarla paylaşırız; gizli ya da aşikar...

   Çoğu sayfa akılda kalmaz, silinir gider... Okunanlar ezberden akıp gider zihnin boşluklarına... Ama asla kaybolmaz. Okunan her şey belleği, ruhu besler; insanın “bir şey” olma, “adam” olma serüveninde bir basamak olur. Siz fark etmeseniz de her okuduğunuz yaprak, “siz”i yaratacaktır yeniden: Aynı basit bedenden; farklı bir insan, farklı bir ruh...

   En çok da şiir okuyun... Yüksek sesle okuyun, bir daha bir daha okuyun... O şairler ki, nice uykusuz geceden sonra çıkarmışlardır madenlerini en derinlerden... Olmuş insanlardan, olmanın sırrını öğrenirsiniz mısralardan... Tabi anlamasını bilirseniz; okumasını bilirseniz... Çünkü hiçbir şiir, kafiyeden ve rediften oluşmaz. Şiir; kandan ve etten oluşur...

   Bir sayfa daha çevirelim. Her sayfayla yeni bir insan daha tanıyalım. Kendimizi tanımaya ise daha çok var... 


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder