göğe merdiven

   Mümkün mü ey Şaman, başka bir dünyaya gitsek... Kaldırsak kollarımızı ve gökyüzüne yükselsek... Oradan düşsek hayaller ülkesine; başkenti Hanbalık olan...

   Sen de bıktın mı tüm bu yalanlardan ey Şaman!.. Sen de usandın mı maskeli balolardan... Öyleyse gel kaçalım bu kapaksız hapishaneden. Bizim duvarlara ihtiyacımız yok. Bizim elektrik lambalarına, asfalt yollara, pis kokulu bu şehre ihtiyacımız yok. Gidelim, iyi atlarına atlayıp giden iyi insanların ülkesine. Gidelim, kimseye haber vermeden...

   Birkaç yalan betimleme, güzelliği perdeleyen tasvirler; hepsi bu kadar... Bu is kokulu cehenneme mecbur değiliz biz... Sanatı kendimiz yaratır, kendimiz yaşarız... Kendi bahçemizde uyanırız nemli sabahlara... Kendi çatımızı onarırız kendi ellerimizle... İstediğimiz renge boyarız duvarları; başkalarının istediği renge değil... İstersek caddeleri de boyarız yeşile, maviye, kırmızıya...

   Sen de tiksiniyorsun biliyorum ey Şaman!.. Sen de iğreniyorsun bu ifadesiz yüzlerden. Her biri bozuk parayla çalışan birer makine, her biri teker teker renkli banknot... Obez cüzdanlar, gıcır gıcır hayaller; gerçek yalanlar, cılız düşler... Budur işte idealsizlik ideali!..

   Ey Şaman, ey kardeş!.. Mümkün mü başka bir zamanda doğmak? Şansımızı başka evrenlerde kullanmak mümkün mü? Ey göğün Tanrı'sı!.. Günahkarlar için cehennemi yarattın. Peki dünyaya ne hacet!..