Hayatın fanusuna koymuşuz kendimizi, balık hafızasıyla yaşıyoruz...
En çok da bize edilen ihanetleri unutuyoruz...
Dostumuza düşman, düşmanımıza dost diyoruz...
Gözümüzün önünde kıvrananları görmüyor; sahte peygambercilik oynayıp dünyayı kurtarıyoruz(!)...
Emeklemeden yürümek, yürümeden koşmak istiyoruz...
Çürük elmanın (s)empatisine kapılıp nice ormanı yakıyoruz...

Geçmişteki güzel günler zaman aşımına uğramış; bizden anılarımızı bile esirgiyorlar...
Dünyayı cennet sanıp hayallerin sahteliğinde doyuyoruz...
Ellerimizle kazıdığımız gerçekleri unutuyor; başkalarının gözlerindeki hülyalara sarılıyoruz...
Ve her şeyi mubah sayarak göklerin merhametine sığınıyoruz...
Ey Tanrı'm; galiba biz çok oluyoruz!..