haiku

   Çok uzun bir şiir yazmak istiyorum. O kadar uzun bir şiir ki ne başı ne sonu belli olsun... Ne noktası ne virgülü belli olsun... Yalnız, yolunu şaşırmış kelimeler sokulsun dizelerime... Yalnız, düşmüş cümleler kaplasın yapraklarını defterimin...

   Çok uzun bir şiir yazmak istiyorum. Nasıl olsa kimse okumayacak... İçine en gizli sırlarımı gömmek istiyorum. Nasıl olsa kimse görmeyecek... En sonunda da bağıra çağıra okumak istiyorum orta yerde... Nasıl olsa kimse duymayacak... Gözler kör, kulaklar sağır, hisler kapalı... Bu yüzden, sırrımızı kimse öğrenemeyecek ey defterim ve kalemim!..

   Serbest bıraktım şiirlerimi; savrulsunlar yaprakçasına rüzgarda... Aklı olan geri dönmesin kelimelerimin; çünkü onların dilime ihtiyacı yok!.. Onlar, bulutlarda da yeşerirler; hayallerde de... Ama benim kelimelerime ihtiyacım var: Kabuslardan uyanırken bağırmak için... İhtiyacım var: Geceleri sayıklamak için... İhtiyacım var: Ağlayabilmek için...

   Tüm eski şiirlerimi savurdum rüzgara... Ve şimdi tek bir şiir yazmak istiyorum; upuzun: Ne başı ne sonu belli... Nasıl olsa kimse okumayacak...